Είναι η εποχή που δεν κάνει ούτε πολύ κρύο, ούτε πολλή ζέστη, με συνθήκες και θερμοκρασίες που δεν προκαλούν τον οργανισμό και τις αντοχές, όπως το καλοκαίρι. Είναι η εποχή που οι επισκέπτες είναι πιο λίγοι, ταξιδιώτες περισσότερο κυνηγοί αισθήσεων και εμπειριών. Είναι η εποχή που η αντίθεση των ερειπίων της σπουδαίας και μακραίωνης ιστορίας με τη φύση που οργιάζει από νέα ζωή είναι πιο προφανής και δίνει στα πάντα άλλο νόημα.
Στις πόλεις, ατέλειωτοι περίπατοι κάτω από τον γλυκό ήλιο, άνετες βόλτες στα στενά σοκάκια και ωραίος ζεστός ελληνικός καφές με γλυκό του κουταλιού το απομεσήμερο. Τα πάρκα κι οι δρόμοι γεμάτα λουλούδια και έντονα χρώματα, αμυγδαλιές, νεραντζιές, παπαρούνες και μαργαρίτες που σαν βραδιάσει δίνουν τη θέση τους στο άρωμα του νυχτολούλουδου, της γαρδένιας και των γιασεμιών.
Απογεύματα με χαρούμενες συντροφιές στη θάλασσα που την κοιτάμε σαν υπόσχεση του επερχόμενου καλοκαιριού και του άγνωστου της αόρατης απέναντι όχθης, φωτιές στην αμμουδιά, κρύα μπύρα και ζεστό τραγούδι ανεμελιάς - η θάλασσα μυρίζει πιο έντονα έρωτα την Άνοιξη. Και στο φόντο, αρμυρίκια, κυπαρίσσια, πεύκα, πλατάνια και ελιές, μοκέτα πράσινη σε χιλιάδες αποχρώσεις που απλώνει από τα πόδια μας ως τα βουνά.
Την Άνοιξη οι Θεοί στήνουν γιορτή. Ακρόπολη, Δελφοί, Μετέωρα και Άθως, κάστρα, εκκλησιές, ναοί και μοναστήρια, γιορτή της φύσης, μυσταγωγία του ήλιου, της ζωής και της Ανάστασης.
Φέτος η Άνοιξη είναι διαφορετική, αλλά η Άνοιξη στην Ελλάδα είναι μια αρχή. Πάντα μια νέα αρχή, πάντα μια σπουδαία και βροντερή Ανάσταση. Η Ανάσταση της ζωής.
