Η μέρα είχε φτάσει επιτέλους για τον κυριότερο λόγο του ταξιδιού μου στην Ιορδανία. Η Πέτρα, ψηφισμένη ως ένα από τα Νέα Επτά Θαύματα του κόσμου και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, θεωρείται από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους του κόσμου και, φυσικά, το απόλυτο τουριστικό καύχημα της Ιορδανίας.
Το λεωφορείο από το Αμμάν, ακολουθώντας τον εθνικό δρόμο, περνάει μέσα από ονειρεμένα τοπία ερήμου, με καμήλες και σκηνές βεδουίνων διάσπαρτες να είναι τόσο κοντά αλλά να φαντάζουν και τόσο μακριά, ζώντας σε άλλους ρυθμούς, σε άλλη εποχή. Κι όμως, αυτή τη φορά, παρά το όμορφο ταξίδι, ο νους μου ήταν περισσότερο στον προορισμό.
Η Πέτρα υπήρξε η πρωτεύουσα του βασιλείου των Ναβαταίων, ενός αρχαίου λαού, που κατοικούσε κυρίως ανάμεσα στην Ερυθρά και τη Νεκρά θάλασσα - την περιοχή που στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Πετραία Αραβία. Το όνομα που είχαν δώσει εκείνοι στην πόλη ήταν Ράκμου, που σημαίνει "βράχος με χρωματιστές ραβδώσεις". Πέτρα, την αποκαλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες έμποροι, επειδή οι κάτοικοί της έκαναν μια μεγάλη γιορτή την άνοιξη προσφέροντας θυσίες στους θεούς τους πάνω σε μία μεγάλη πέτρα. Οι Ναβαταίοι, καταφέρνοντας να εκμεταλλευτούν έξυπνα την θέση και το ελάχιστο νερό της περιοχής μέσω ενός συστήματος ύδρευσης, επίσης λαξευμένο στους βράχους, δημιούργησαν μια σημαντική πόλη που τους χάρισε δύναμη και πλούτο.
Από μακριά κιόλας το ιδιαίτερο τοπίο της Πέτρας εντυπωσιάζει και κλέβει τα βλέμματα, με όλη σχεδόν την περιοχή να μοιάζει με περίτεχνο φυσικό γλυπτό. Περνώντας το κέντρο επισκεπτών του αρχαιολογικού χώρου, η ανυπομονησία και η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο καθώς ένα από τα πιο γοητευτικά μου ταξιδιωτικά όνειρα θα γινόταν σε λίγο πραγματικότητα.
Πρέπει να γνωρίζετε εκ των προτέρων, ότι η είσοδος στην Πέτρα είναι ακριβή. Το ημερήσιο εισιτήριο κοστίζει 50 δηνάρια Ιορδανίας - δηλαδή πάνω από 60 ευρώ! Και εδώ συμφέρει πάρα πολύ το Jordan Pass για το οποίο μιλήσαμε στο άρθρο για το Αμμάν, που στην τιμή του περιλαμβάνει και την Πέτρα. Επίσης, με την είσοδό σας, θα σας πουν ότι έχετε δωρεάν μια βόλτα με τις άμαξες τα άλογα των οποίων σταυλίζονται αμέσως μετά την είσοδο. Αυτό ισχύει μεν, αλλά μόλις η βόλτα σας τελειώσει ο αμαξάς πάντα ζητάει κατιτίς παραπάνω (ας το πούμε φιλοδώρημα) και απ' ότι διαπίστωσα μπορούν να γίνουν και ιδιαίτερα πιεστικοί. Άρα, αν αποφασίσετε να κάνετε τη βόλτα σας με την άμαξα, υπολογίστε το σαν η βόλτα να μην είναι δωρεάν.
Από κοντά και καθώς έκανα τα πρώτα μου βήματα στην αρχαία πόλη, ο βαθύς εντυπωσιασμός για το μοναδικό φυσικό περιβάλλον της περιοχής πήγαινε μαζί με τον θαυμασμό για το πώς κατάφεραν οι Ναβαταίοι να δαμάσουν όλες τις δυσκολίες και να κάνουν αυτόν τον τόπο ζωντανό καμβά πάνω στον οποίον δημιούργησαν τέχνη και ζωή. Ο τεράστιος αρχαιολογικός χώρος της Πέτρας, που μέχρι σχετικά πρόσφατα κατοικούνταν κανονικά από ντόπιους, είναι γεμάτος εντυπωσιακές κατασκευές πάνω στα μαλακά πετρώματα της περιοχής, με σαφείς επιρροές από τον Ελληνικό και τον Ρωμαϊκό πολιτισμό. Από το κέντρο επισκεπτών, μπορείτε να προμηθευτείτε δωρεάν εύχρηστο χάρτη της αρχαίας πόλης, ώστε να εντοπίσετε τα πάντα πολύ εύκολα.
Από τα αναρίθμητα μνημεία της αρχαίας πόλης, ξεχωρίζει το θησαυροφυλάκιο Χαζνέ Φαραούν, με την αριστουργηματική πρόσοψη ύψους σαράντα μέτρων -ίσως το πιο φωτογραφημένο μνημείο της Πέτρας- το ρωμαϊκό θέατρο που μπορούσε να φιλοξενήσει έως και 15000 θεατές, η πέτρα Ουμ-αλ-Μπιγιάρα από την οποία πήρε και το όνομά της η πόλη, τα λουτρά, ο βασιλικός τάφος της Υδρίας και οι οβελίσκοι 6 μέτρων αφιερωμένοι σε τοπικούς θεούς, που βρίσκονται στην Τελετουργική Πλατεία. Για να φτάσετε, βέβαια, σε όλα αυτά, θα περπατήσετε το Σικ, το απίστευτης ομορφιάς μονοπάτι που οδηγεί από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου στην κυρίως αρχαία πόλη, απολαμβάνοντας τους βράχους με τις χαρακτηριστικές χρωματικές επιστρωματώσεις να δημιουργούν δεξιά κι αριστερά σας μοναδικά τοιχώματα ύψους έως και 50 μέτρων!
Δεν είναι όμως μόνο τα μνημεία που κλέβουν την καρδιά του επισκέπτη στην Πέτρα. Όλος ο χώρος διατηρεί μια παραδοσιακή ατμόσφαιρα που τον μετατρέπει σε χρονοκάψουλα. Από τη μία οι καλοσυνάτοι και χαμογελαστοί ντόπιοι με την παραδοσιακή τους αμφίεση, τους πάγκους που πουλούν όμορφα χειροτεχνήματα και τα διάσπαρτα καταλύματα στα οποία μπορεί κανείς να πιει αυθεντικό τσάι ή αραβικό καφέ, από την άλλη οι γλυκύτατες καμήλες, τα γαϊδουράκια και τα άλογα με τις άμαξες, όλα στη διάθεσή σας για μια αξέχαστη βόλτα, δίνουν ένα εξαίσιο φολκλόρ άρωμα στην Πέτρα και την εμπειρία της.
Έχοντας περπατήσει ως το ρωμαϊκό θέατρο, τριγυρνούσε συνεχώς στο μυαλό μου μια μικρή πινακίδα που είχα παρατηρήσει προηγουμένως. Έγραφε High place of sucrifice και από εκεί ξεκινούσαν σκαλοπάτια που φαινόταν να οδηγούν σε κάποιο ιδιαίτερο μονοπάτι. Κοίταξα την ώρα. Είχα την επιλογή να ακολουθήσω τη "ροή" προς τα υπόλοιπα μνημεία της Πέτρας που ακόμα δεν είχα δει ή να περπατήσω αυτό το παράξενο, διαφορετικό μονοπάτι. Επέλεξα το δεύτερο.
Η διαδρομή οδηγεί μέσα από άγριους σχηματισμούς βράχων και θα την χαρακτήριζα μέτριας δυσκολίας με μία στοιχειώδη προσοχή, όπως πάντα όταν κάνουμε πεζοπορία σε τέτοια μονοπάτια. Η ανάβαση ήταν απολαυστική, με τη βοή από τον κυρίως τουριστικό δρόμο σιγά σιγά να χάνεται δίνοντας τη θέση της στο μεθυστικό ψιθύρισμα του αέρα ανάμεσα από τις φυλλωσιές των λιγοστών δέντρων και στην βαθιά αντήχηση από τις φωνές των γαϊδουριών και των καμήλων που έφταναν από ακαθόριστα σημεία. Λιγοστοί οι επισκέπτες που συναντούσα στη διαδρομή, όλοι όμως με μια όμορφη έκφραση στο πρόσωπό τους, παρά την εμφανή κούραση από τη ζέστη. Είναι εικόνες που οι περισσότεροι τουρίστες δε βλέπουν, το αληθινό τοπίο και η φωνή της Πέτρας, το παρθένο τοπίο που λειτούργησε ως καμβάς για να φτιαχτεί αυτό το σπουδαίο μέρος. Ευχάριστες εκπλήξεις στη διαδρομή, κάποια μικρά αυτοσχέδια καταλύματα των ντόπιων για ένα τσάι, λίγο νερό ή ακόμα και μερικά λεπτά ξεκούρασης, μερικές ανάσες. Πόσο ταιριαστά με το άγριο αυτό τοπίο, πόσο όμορφα.
Η διαδρομή οδηγεί μέσα από άγριους σχηματισμούς βράχων και θα την χαρακτήριζα μέτριας δυσκολίας με μία στοιχειώδη προσοχή, όπως πάντα όταν κάνουμε πεζοπορία σε τέτοια μονοπάτια. Η ανάβαση ήταν απολαυστική, με τη βοή από τον κυρίως τουριστικό δρόμο σιγά σιγά να χάνεται δίνοντας τη θέση της στο μεθυστικό ψιθύρισμα του αέρα ανάμεσα από τις φυλλωσιές των λιγοστών δέντρων και στην βαθιά αντήχηση από τις φωνές των γαϊδουριών και των καμήλων που έφταναν από ακαθόριστα σημεία. Λιγοστοί οι επισκέπτες που συναντούσα στη διαδρομή, όλοι όμως με μια όμορφη έκφραση στο πρόσωπό τους, παρά την εμφανή κούραση από τη ζέστη. Είναι εικόνες που οι περισσότεροι τουρίστες δε βλέπουν, το αληθινό τοπίο και η φωνή της Πέτρας, το παρθένο τοπίο που λειτούργησε ως καμβάς για να φτιαχτεί αυτό το σπουδαίο μέρος. Ευχάριστες εκπλήξεις στη διαδρομή, κάποια μικρά αυτοσχέδια καταλύματα των ντόπιων για ένα τσάι, λίγο νερό ή ακόμα και μερικά λεπτά ξεκούρασης, μερικές ανάσες. Πόσο ταιριαστά με το άγριο αυτό τοπίο, πόσο όμορφα.
Φτάνοντας στην κορυφή, η πανοραμική θέα της Πέτρας και όλης της γύρω περιοχής με συνεπήρε τόσο, που παραλίγο να ξεχάσω να εντοπίσω τον "Υψηλό τόπο της θυσίας" των αρχαίων Ναβαταίων. Έναν τραπέζιο ναό, πολύ καλά διατηρημένο, που κατασκευάστηκε στο σημείο αυτό ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στους θεούς. Προσπαθούσα να φανταστώ την πομπή που θα ξεκινούσε από χαμηλά έως εκεί πάνω, την ιεροτελεστία, την επαφή με το θείο που θα ένιωθαν οι άνθρωποι. Το σημείο από μόνο του προκαλεί σεβασμό. Μου επέβαλλε να βαδίζω αθόρυβα. Να μην ακούω ούτε τα βήματά μου, μόνο τον αέρα και αυτόν τον χαρακτηριστικό λευκό θόρυβο που κάνει η ησυχία. Εχθρός της γαλήνης μου, η ώρα, που περνούσε γρήγορα και σύντομα θα έπρεπε να πάρω το δρόμο της επιστροφής. Ούτε καν μπήκα στον κόπο ανεβαίνοντας να υπολογίσω πόσο χρόνο χρειάστηκα, απλά περπατώντας το ίδιο μονοπάτι ανάποδα για την κατάβαση, ευχόμουν να μη χάσω τελικά το λεωφορείο για το Αμμάν.
Θα ανακαλώ πάντα στη μνήμη μου την Πέτρα ως μια από τις σημαντικότερες και ωραιότερες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες. Για το μεγαλείο της φύσης, για την τόλμη ενός αρχαίου πολιτισμού να κατακτήσει και να εξημερώσει με τους όρους του ένα τέτοιο τοπίο, για την αθανασία μιας μεγαλειώδους δημιουργίας που μένει ζωντανή για πάντα.
Θα ανακαλώ πάντα στη μνήμη μου την Πέτρα ως μια από τις σημαντικότερες και ωραιότερες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες. Για το μεγαλείο της φύσης, για την τόλμη ενός αρχαίου πολιτισμού να κατακτήσει και να εξημερώσει με τους όρους του ένα τέτοιο τοπίο, για την αθανασία μιας μεγαλειώδους δημιουργίας που μένει ζωντανή για πάντα.
Απολαύστε περισσότερες εικόνες από την πανέμορφη Πέτρα, στο βίντεο από το #stigmeskaitopoi travel channel στο YouTube.
