Σύμφωνα με το πρόγραμμα που έστησα, μετά την άφιξή μου στο αεροδρόμιο της Μπολόνια θα έφευγα αμέσως με λεωφορείο για τον Άγιο Μαρίνο -τηρώντας την ωραία παράδοση ενός γρήγορου side trip- και έπειτα, την επόμενη πια μέρα, θα επέστρεφα μέσω του Ρίμινι στη Μπολόνια με τρένο.
Με ορμητήριο την ...εναλλακτική συνοικία Μπολονίνα, πολύ κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό, η πρόσβαση σε όλα τα σημεία ενδιαφέροντος ήταν εύκολη. Η Μπολόνια είναι μια πόλη που περπατιέται εύκολα και όσοι αγαπάτε τις βόλτες, τους περιπάτους και τις πάντα απρόσμενες ανακαλύψεις που χαρίζει η πεζοπορία, θα την απολαύσετε.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Πιάτσα Ματζόρε, την εντυπωσιακή κεντρική πλατεία της Μπολόνια που θα γίνει αφετηρία και τερματισμός κάθε εξόρμησης. Εκεί βρίσκεται το περίφημο συντριβάνι του Ποσειδώνα, με το θαυμάσιο μπρούτζινο άγαλμα κατασκευασμένο στα μέσα του 16ου αιώνα. Οι φίλοι του αυτοκινήτου ας ρίξουν μια προσεκτική ματιά στην τρίαινα που κρατά ο αρχαίος θεός της θάλασσας, αφού σε αυτήν βασίστηκε το διάσημο λογότυπο της Μαζεράτι.
Γύρω από την Πιάτσα Ματζόρε θα θαυμάσετε μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά κτήρια της Μπολόνια, όπως το Παλάτσο Ντ' Ακούρσιο, το ιστορικό δημαρχείο της πόλης και τον μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό του Αγίου Πετρονίου, προστάτη της Μπολόνια, με την χαρακτηριστική ημιτελή πρόσοψη. Στο εσωτερικό του ναού, βρίσκεται και μία από τις πιο αμφιλεγόμενες θρησκευτικές απεικονίσεις, που δείχνει μεταξύ άλλων και τον ιδρυτή του Ισλαμ, προφήτη Μωάμεθ, να βασανίζεται στην κόλαση από έναν δαίμονα - απεικόνιση εμπνευσμένη από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη, που έχει βάλει το ναό στο στόχαστρο εξτρεμιστών ισλαμιστών.
Πολύ κοντά στον Άγιο Πετρόνιο, βρίσκονται άλλα δύο must της Μπολόνια, το Αρχαιολογικό Μουσείο με τα πλούσια ρωμαϊκά και ετρουσκικά εκθέματα, αλλά και το "Αρχιγυμνάσιο" (Archiginnasio of Bologna), πρώτη έδρα του πανεπιστημίου της Μπολόνια, του αρχαιότερου πανεπιστημιακού ιδρύματος του σύγχρονου δυτικού κόσμου, με έτος ιδρύσεως το 1088. Αξίζει να το επισκεφθείτε για να θαυμάσετε τα αμέτρητα οικόσημα των διαπρεπών σπουδαστών του που κοσμούν σχεδόν κάθε τοίχο και κάθε οροφή του κτηρίου, αλλά και να ανέβετε στον πρώτο όροφο, στο "Θέατρο Ανατομίας", μια αμφιθεατρική αίθουσα όπου δίδονταν μαθήματα ανατομίας.
Σε κοντινή απόσταση, βρίσκονται ίσως τα πιο χαρακτηριστικά κτίσματα της πόλης, οι εντυπωσιακοί "δίδυμοι" πύργοι Ασινέλι και Γκαρισέντα, μεσαιωνικοί ουρανοξύστες που στέκουν μάρτυρες της ευμάρειας και της δόξας που γνώρισε η Μπολόνια τον 12ο και τον 13ο αιώνα. Την περίοδο εκείνη, πύργοι σαν αυτούς ξεφύτρωναν παντού στην πόλη, χτισμένοι από πλούσιες οικογένειες που ήθελαν με αυτόν τον τρόπο να δείξουν τη δύναμή τους. Όποια οικογένεια έχτιζε μεγαλύτερο πύργο, θεωρούνταν και πιο δυνατή, σε έναν ματαιόδοξο ανταγωνισμό πλούτου που άφησε όμως στην πόλη της Μπολόνια μια ιδιαίτερη και μοναδική κληρονομιά στο σήμερα.
Ο πύργος Ασινέλι, με ύψος 97 μέτρα, είναι ο ψηλότερος από τους 20 μεσαιωνικούς πύργους που στέκουν ως σήμερα στην πόλη και είναι επισκέψιμος, παρά την ελαφριά κλίση του. Αν πάρετε την ...θαρραλέα απόφαση να ανεβείτε τα 498 ξύλινα σκαλοπάτια ως την κορυφή του, θα αποζημιωθείτε απολαμβάνοντας μια μοναδική πανοραμική θέα σε όλη την πόλη. Δίπλα του, ο πύργος Γκαρισέντα με ύψος 48 μέτρα, είναι μη επισκέψιμος και έχει εμφανώς μεγαλύτερη κλίση. Ανάμεσά στους δύο πύργους, κοιτώντας προς την Πιάτσα Ματζόρε, στέκει και το άγαλμα του Αγίου Πετρονίου, συμπληρώνοντας μια απόλυτη εικόνα - ταυτότητα της πόλης.
Από τους πύργους, ακολουθώντας τη Via Santo Stefano θα βρεθείτε στην ομώνυμη πλατεία, όπου αξίζει να επισκεφθείτε την πολύ ενδιαφέρουσα βασιλική του Αγίου Στεφάνου. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, όχι για μία εκκλησία, αλλά για ένα σύμπλεγμα ναών (οι ντόπιοι την αποκαλούν και "εφτά εκκλησιές") που χτίστηκε από τον Πατρόνιο πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού της Ίσιδας, για να αναπαραστήσει τον Ιερο Ναό της Αναστάσεως της Ιερουσαλήμ. Μετά, μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας και να χαλαρώσετε στην πλατεία, έναν από τους ομορφότερους και πιο γραφικούς ανοιχτούς χώρους της Μπολόνια με εξαιρετικής αρχιτεκτονικής κτήρια σε κάθε μεριά της.
Έχοντας καλύψει τα βασικά, μπορείτε να αφεθείτε σε χαλαρούς περιπάτους στην πόλη και να ανακαλύψετε πολλά περισσότερα κρυμμένα ή λιγότερο κρυμμένα αξιοθέατά της. Ακολουθήστε τις ονομαστές πυλωτές και τις ανοιχτές στοές, βρείτε τις παλιές εισόδους της πόλης στα σημεία όπου σώζεται η μεσαιωνική οχύρωση, χαζέψτε τα μαγαζιά στην πολύβουη Via Indipendenza, και χαλαρώστε ατενίζοντας το ηλιοβασίλεμα από το πάρκο Μοντανόλα. Το κοκκινωπό χρώμα των παλιών κτηρίων που κυριαρχεί στην πόλη, την κάνει πιο ζεστή και πιο φιλόξενη και αυτό φάνηκε σε μένα παρατηρώντας επίσης και τα βλέμματα των κατοίκων της. Θυμάμαι ξανά τη θέα από την κορυφή του πύργου Ασινέλι, η Μπολόνια απλωνόταν μπροστά μου σαν ένα μεγάλο κοκκινωπό πάπλωμα, έτοιμο να προσφέρει τη ζεστασιά και την απαλότητά του.
Tip: Στον αριθμό 2 της Via Piella, θα βρείτε ένα μικρό παραθυράκι πάνω στον τοίχο. Αν το ανοίξετε θα ανακαλύψετε το κανάλι Reno που στο μεγαλύτερο μέρος του κυλάει υπογειοποιημένο κάτω από τα σπίτια της Μπολόνια - όπως και άλλα κανάλια που κάποτε διέτρεχαν την πόλη. Εκεί, αλλά και σε σημεία απέναντι, μπορείτε να το δείτε και η εικόνα του να κυλάει ανάμεσα στα σπίτια της περιοχής θυμίζει έντονα Βενετία, δημιουργώντας μια ρομαντική διάθεση.
Μια άλλη πλευρά της Μπολόνια που γοητεύει είναι, φυσικά, το φαγητό. Μην ξεχνάμε, βρισκόμαστε στην Ιταλία, την πατρίδα γεύσεων και πιάτων πασίγνωστων στα πέρατα της γης. Τα παραδοσιακά ζυμαρικά, τορτελίνια, λαζάνια και ταλιατέλες, οι ποικιλίες τυριών και αλλαντικών από κάθε γωνιά της Ιταλίας, μορταδέλα, προσούτο, η πίτσα και φυσικά, τα περίφημα ιταλικά παγωτά δε γίνεται να αφήσουν ασυγκίνητο ακόμα και κάποιον που δεν θα ταξιδέψει ως εκεί για το φαγητό, όπως εγώ. Τα εστιατόρια της πόλης θα ικανοποιήσουν ακόμα και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο, ενώ κοντά στην Πιάτσα Ματζόρε, στην καρδιά της παλιάς πόλης, τα πολλά παραδοσιακά παντοπωλεία με τα κρεμασμένα αλλαντικά, τυριά, τα τοπικά ψάρια και τα ολόφρεσκα λαχανικά και φρούτα θα κάνουν τις αισθήσεις σας να χορέψουν - είναι από τις βόλτες που επιβάλλεται να κάνετε!
Η λόγια, η παχουλή, η κόκκινη (la dotta, la grassa, la rossa), είναι τα τρία προσωνυμία που δίνονται στην Μπολόνια, περιγράφοντας τα διαφορετικά αλλά αλληλένδετα πρόσωπα μιας πλούσιας σε κουλτούρα, εικόνες και εμπειρίες πόλης. Μιας πόλης που με τον καιρό ανακαλύπτουν όλο και περισσότεροι επισκέπτες και χαίρομαι ιδιαίτερα που ανακάλυψα κι εγώ. Και αν η Μπολόνια δεν σας φανεί αρκετή ή αν έχετε στη διάθεσή σας περισσότερες μέρες, σε απόσταση "αναπνοής" με τρένο βρίσκονται η Φλωρεντία, η Πίζα, η Βενετία και ο Άγιος Μαρίνος - που επέλεξα να επισκεφθώ κι εγώ.
