Σεπτέμβριος χωρίς Athens Flying Week μοιάζει πια λειψός. Η αγαπημένη αεροπορική γιορτή επέστρεψε στην Τανάγρα για να προσφέρει ακόμα πιο πλούσιο θέαμα, σε ένα αεροδρόμιο μεγαλύτερο και πιο "επαρκές" για παρόμοιες διοργανώσεις, από αυτό του Τατοΐου.
Περισσότερη πολεμική αεροπορία, λιγότερη πολιτική, απολαυστικά ακροβατικά σμήνη και συμμετοχές έκπληξη ήταν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του φετινού προγράμματος, σε συνδυασμό με μια στατική έκθεση με αρκετά "διαμάντια" των αιθέρων, καθώς και πολλά περίπτερα εταιρειών του ευρύτερου χώρου.
Αν πρέπει να διαλέξω αγαπημένες συμμετοχές από το air show, τότε σίγουρα θα ξεκινούσα από το εντυπωσιακό Ισπανικό σμήνος Patrulla Aquila, που κυριολεκτικά ζωγράφισε στον ουρανό της Τανάγρας, την αισθησιακή Danielle Hughes, που μετέτρεψε σε "πασαρέλα" τα κατακόκκινα φτερά ενός ιστορικού Boeing Stearman και τον επικοινωνιακό, σχεδόν πολιτογραφημένο Έλληνα, πια, Luca Bertossio.
Θα ξεχωρίσω επίσης, το πολωνικό ακροβατικό σμήνος Bialo Czerwone Iskry, με τα πολωνικής κατασκευής όμορφα μικρά τζετ TS-11 Iskra της PZL, την συμμετοχή της Blue Air που φέτος εκπροσώπησε την πολιτική αεροπορία με Boeing 737-700 και τον εξαιρετικό Frank van Houten με το, ιδανικό για air show, Sukhoi 26.
Για το τέλος, άφησα τις αγαπημένες, Ελληνικές συμμετοχές, το F16 της ομάδας "Ζεύς" που κάθε χρόνο μας ανατριχιάζει και μας γεμίζει υπερηφάνεια, την ομάδα "Δαίδαλος", το επιβλητικό απάτσι "Πήγασος" της αεροπορίας στρατού και την φετινή έκπληξη, το super puma της πολεμικής αεροπορίας που μας έβαλε στην "καρδιά" μιας απαιτητικής στρατιωτικής άσκησης.
Τι μου άρεσε:
- Η αεροπορική βάση της Τανάγρας, παρά τη μεγάλη απόσταση από την Αθήνα (σε σχέση με το Τατόι) αποτελεί σαφώς πιο σωστό χώρο για ένα air show τέτοιου βεληνεκούς, που επιθυμεί να προσελκύει διεθνείς συμμετοχές και φήμη.
- Το πρόγραμμα φέτος ήταν πιο "σφιχτό" χωρίς πολλά κενά ανάμεσα στις συμμετοχές, ενώ οι διοργανωτές κατάφεραν να αντιμετωπίσουν και ακυρώσεις της τελευταίας στιγμής χωρίς να στερήσουν θέαμα από το σόου.
Τι δεν μου άρεσε:
- Φέτος, το pre show του Φαλήρου "αντικαταστάθηκε" από μια, ας την πούμε, πρόβα μερικών συμμετοχών την Παρασκευή πριν το κυρίως air show, που ήταν ανοιχτή σε spotters. Η ιδέα να γίνεται κάτι επιπλέον για τους spotters είναι θετική, αλλά ένα ανοιχτό pre show όπως αυτό που γινόταν στο Φάληρο είχε έναν σπουδαιότερο ρόλο. Επέτρεπε σε πολύ περισσότερο κόσμο που πιθανόν να μη μπορεί να παρακολουθήσει την "κλειστή" διοργάνωση ή να πληρώσει το εισιτήριο (μια μέση οικογένεια, θέλει τουλάχιστον 50 ευρώ μόνο και μόνο για να πάει, χωρίς τα επιπλέον έξοδα που σίγουρα θα προκύψουν) να γίνει μέρος της γιορτής και να έρθει σε επαφή με την αεροπορική ιδέα.
- Πολλοί έλεγαν ότι έλλειπε η Aegean, που έδινε το "κάτι παραπάνω" τα προηγούμενα χρόνια. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι δυνατόν να είναι κάθε χρόνο η Aegean στη διοργάνωση και σίγουρα είναι κέρδος να συμμετέχουν και ξένες εταιρείες (άλλωστε, είναι ένα διεθνές air show), ωστόσο ίσως είναι καλή ιδέα να συμμετέχει κάθε χρόνο και μια ελληνική αεροπορική εταιρεία - δόξα τω Θεώ, έχουμε αρκετές - όπως είχε γίνει και το 2013, που μαζί με την Aegean ήταν και η Epsilon.
- Το θέμα της σκιάς είναι κάτι που κάθε χρόνο μας ...καίει. Δεν το βρίσκω ωραίο, προσωπικά, να πρέπει να πληρώνεις επιπλέον χρήματα για να βρεθείς σε έναν χώρο με λίγη σκιά. Μπορούν σίγουρα να στηθούν περισσότερες τέντες σε περισσότερα σημεία, ειδικά για τα παιδιά που ταλαιπωρούνται εντονότερα.
- Οι τιμές για ένα αναψυκτικό. Κουτάκι cola 330ml πωλούταν 2,5 ευρώ... απαράδεκτο!
Απολαύστε τώρα τα δύο βίντεο από το φετινό Athens Flying Week, το πρώτο με αγαπημένες στιγμές από το air show και το δεύτερο αποκλειστικά με την ωραία συμμετοχή της Blue Air.
